بسم الله الرّحمن الرّحیم
الحمد لله رب العالمین وصلّى الله على محمد وآله الطاهرین ولعنة الله على أعدائهم أجمعین

حضرت سیدالشهدا (علیه السلام) هرچه داشت در طبق اخلاص نهاد وبه شکلى استثنایى وبى مانند در راه خداى متعال فدا نمود. از این رو خداى متعال نیز به ایشان مواردى استثنایى وبى مانندى عطا فرمود که به هیچ کس قبل یا بعد از ایشان عطا نکرده است. خداى تعالى امام حسین (علیه السلام) را از عطایاى ویژه اى برخوردار ساخت که حتى کسانى که از امام حسین (علیه السلام) برترند نیز از آن عطاها بهره مند نیستند: یعنى جد بزرگوارشان محمد مصطفى، پدر ارجمندشان امیرالمؤمنین، مادر والامقام شان فاطمه زهرا وبرادر گرامى شان امام حسن مجتبى (علیهم السلام)، واز این نکته در دعاها وزیارات بارها سخن به میان آمده است. البته روشن است که این سخن بدان معنا نیست که فداکارى دیگر ذوات مقدسه در راه خداى سبحان کم تر از ایشان است؛ زیرا آنان نور واحدند ودر عین حال از آن جناب برتر مى باشند، همچنان که خود حضرت سیدالشهدا (علیه السلام) در کربلا فرمودند: جدی خیر منّی، وأبی خیر منّی، وأُمّی خیر منّی، وأخی خیر منّی؛(1) جدم، پدرم، مادرم، وبرادرم بهتر از من هستند».
ولى فداکارى هایى که خداى متعال براى سیدالشهدا (علیه السلام) مقدر فرمود، برتر وبى مانند بود ولذا خداى متعال آن حضرت را به عطاهایى ویژه مخصوص گردانید، واگر آنچه براى ایشان مقدر شده بود، براى یکى از آن ذوات مقدس مقدر مى شد، حال ایشان نیز چنین مى بود ومسأله به قدر سرسوزنى تغییر نمى کرد.
البته مصائب ودشوارى هاى زندگى رسول خدا، حضرت امیرالمؤمنین، حضرت زهرا، وامام حسن مجتبى (علیهم السلام) نیز اندک وآسان نبود. رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلم) آن قدر از ناحیه مشرکان ومنافقان آزار دیدند که فرمودند: ما أوذی نبیٌ مثلَ ما أوذیت؛(2) هیچ پیغمبرى مانند من مورد آزار واذیت قرار نگرفت.
همچنین کسى که خطبه «شقشقیه» امیرمؤمنان (علیه السلام)، ونیز خطبه حضرت زهرا (علیها السلام) را پس از غصب فدک در جمع مهاجران وانصار، ونیز خطبه امام حسن مجتبى (علیه السلام) را در جمع سپاهیانشان که از یارى وپشتیبانى ایشان سر باز زدند، مورد تأمل قرار دهد به عمق مظلومیت وفداکارى آنان وانبوه مصیبت هاى دردناکشان پى خواهد برد. البته همان طور که گفتیم هیچ مصیبتى مانند مصیبت حضرت سیدالشهدا (علیه السلام)نیست. امام حسن (علیه السلام)به برادر ارجمندشان امام حسین (علیه السلام) فرمودند: لا یومٌ کیومِکَ یا أبا عبدالله؛(3) یا ابا عبدالله، هیچ روزى مانند روز [مصیبت بارِ] تو نیست.
(1). صرف نظر از روایات بسیارى که در این باب نقل شده، از ابن عباس روایت شده است که گفت: خداى متعال به پیامبر وحى کرد که من به کیفر کشتن یحیى بن زکریا هفتادهزار نفر را کشتم وبه کیفر کشتن پسر دخترت هفتادهزار وهفتادهزار [صدوچهل هزار] تن را خواهم کشت ( نگ: بحارالانوار، ج45، ص 298؛ مستدرک حاکم، ج2، ص290 و592 ونیز: ج 3، ص 178؛ ابن حجر، لسان المیزان، ج4، ص 457، شماره1411؛ همو، تهذیب التهذیب، ج2، ص5305؛ تفسیر قرطبى، ج10، ص219؛ سیوطى، تفسیر الدر المنثور، ج4، ص264 « ذیل آیه5 سوره اسراء » ) ودیگر خصایص وویژگى هاى خاص سیدالشهدا (علیه السلام)....
(2). (مناقب آل ابى طالب، ج 3، ص 247 ).
(3). (امالى صدوق، ص665).